"Με λένε Σαπφώ Νοταρά και ζω σ' ένα δυάρι κάτω από την Ακρόπολη.

Παντού παλιές εφημερίδες, παράξενα καπέλα και χιλιάδες παλιές τουαλέτες.

Οι ντουλάπες είναι γεμάτες. Τα φορέματα μου, είναι γεμάτα από καψίματα τσιγάρων.

Γέρασα, όμως τα χέρια μου παρέμειναν πανέμορφα. Άσπρα, λιγνά, αριστοκρατικά.

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να μάθω πια απ' έξω λόγια ρόλων. Τρόμαξα, εξαφανίστηκα!

Καλλιέργησα με πείσμα την ερημιά μου σαν ένα φυτό εσωτερικού χώρου με ημίφως, άνυδρα, και με μια σπαραχτική καρτερία..."

~ Σαπφώ Νοταρά.