20/3/17

Γεμίζουν κάθε Δευτέρα ,οι σελίδες των Ελληνικών αθλητικών εφημερίδων (στην Ρόδο υπάρχει μόνο η news12) ,από δηλώσεις των προπονητών μετά από κάθε αγώνα των ομάδων τους
Χαρακτηριστικό των νικητών είναι ότι μιλάνε περισσότερο. Ενώ στην πλειοψηφία τους οι ηττημένοι προπονητές ,συνήθως αντί να αναλάβουν την ευθύνη της ήττας, επαναπαύονται σε διάφορες δικαιολογίες
Τους φταίει η πολιτεία, η διαιτησία, ο αγωνιστικός χώρος ,κ.λ.π. Έχουν συνέχεια επιχειρήματα και δικαιολογίες ,πάντως, δεν φταίνε οι ίδιοι.
Δυστυχώς γι αυτούς , ένας έμπειρος αναγνώστης, βγάζει γρήγορα το συμπέρασμα οτι οι περισσότεροι είναι ανίκανοι και δικαιολογούνται συνεχώς
Έτσι ακριβώς θα σκεφθεί και ένας έμπειρος εργοδότης όταν η νέα γραμματέας του, την πρώτη ημέρα άργησε , γιατί δεν έβρισκε θέση να παρκάρει και την δεύτερη ημέρα , γιατί έβρεχε πολύ. Φυσικά ο καλός εργοδότης την τρίτη φορά της δείχνει την πόρτα εξόδου ,λέγοντας της ,ότι δεν κάνει για το προσωπικό γραφείου του
Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι σημαίνει υπευθυνότητα, νομίζουν ότι ζουν σ ένα πολιτισμό δικαιολογιών και ότι είναι μόνιμα θύματα, ρίχνοντας το φταίξιμο αλλού
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα μερικοί ,φίλαθλοι που ¨δεν μασάνε¨. Που γνωρίζουν ότι όποιος είναι καλός στις δικαιολογίες ,σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο

Βογιατζόγλου Τάσος

Έχετε αναρωτηθεί ,γιατί η Δωδεκάνησος έχει επίσημα μόνο τέσσερεις (4) , ποδοσφαιρικές γυναικείες ομάδες, Κάλυμνο, Κω και δυο(2) σε Ρόδο ;

Ένα ερώτημα που σαν αθλητικό παράγοντα με είχε απασχολήσει στο παρελθόν. Γιατί μόνο τέσσερεις(4) γυναικείες ομάδες σε ολόκληρη την Δωδεκάνησο και όχι περισσότερες ;

Διαπίστωσα ότι ένας βασικός λόγος ,είναι ότι η σωματική επαφή (απλή η βίαιη) δεν αρέσει στις γυναίκες, ειδικά όταν το άγγιγμα γίνεται από γυναίκες !!!Μάλιστα επιτρέπουν το άγγιγμα, σε περισσότερα μέρη του σώματος τους, σε άνδρες παρά στις γυναίκες Επιτρέπουν δε, το άγγιγμα από φίλες τους περισσότερο στα χέρια ,λιγότερο στο κεφάλι και οπουδήποτε αλλού ελάχιστα και κατά ανάγκη Ειδικά για τα σημεία του σώματος τους για τα οποία ντρέπονται υπερβολικά ,που νομίζουν ότι μειονεκτούν (π.χ στήθος ,οπίσθια ), δεν επιτρέπουν ούτε στους άνδρες τους Ακόμα και από τον γιατρό του αγώνα , οι αθλήτριες δεν θέλουν ,πολλές-πολλές επαφές , αν και τραυματισμένες Γι αυτό και οι μυγιάγγιχτες δεν παίζουν ομαδικά αθλήματα επαφής( π.χ ποδόσφαιρο ,μπάσκετ) .Πολλές μάλιστα ικανές αθλήτριες προτιμούν το βόλεϊ. Και σ αυτό συχνά οι συναθλήτριες ,αγκαλιάζονται κατά την διάρκεια του αγώνα ,αλλά οι ψυχολόγοι λένε ότι πρέπει να γίνεται. Γιατί η αγκαλιά βοηθά ψυχολογικά την αθλήτρια

Μάλιστα τονίζουν, οι ψυχολόγοι, ότι πολλά άτομα θα είχαν λιγότερα προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα , αν θα τα αγκάλιαζαν στην παιδική ηλικία οι γονείς τους

T.B

Το ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των παραγόντων του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου, είναι κάτι γνωστο.Μια από αυτές είναι ορατή, στην είσοδο των αγώνων. Στους ερασιτεχνικούς αγώνες μπάσκετ , η είσοδος είναι ελεύθερη, όχι όμως σε αυτούς του ποδοσφαίρου.

Πολλοί είναι οι λόγοι γι αυτήν την διαφορετική συμπεριφορά των παραγόντων. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι. στην πλειονότητα τους οι παράγοντες του ποδοσφαίρου, δεν ντρέπονται , να αυτογελοιοποιηθούν.

Εισπράττουν τα πέντε (5) ευρώ, στην είσοδο, από τον κάθε φίλαθλο, για να βοηθήσει το ταμείο ,της ομάδας ,χωρίς να τους ενδιαφέρει ,τι θα πει ο κόσμος, για την δική τους (σαν ζήτουλα), συμπεριφορά.

Ο κάθε παράγοντας, είναι ένας μικρός ηγέτης, για την ομάδα που υπηρετεί. Και ο καλός ηγέτης, είναι πρόθυμος να φανεί γελοίος , ,για να πετύχει τον σκοπό του, ριψο κινδυνεύοντας, να θυσιάσει την δημόσια εικόνα του. Όμως δεν υπάρχει, επιτυχημένος ηγέτης, που να σκεφθεί ΄τι θα πουν οι γείτονεςΑκόμα και τον ίδιο τον Ιησού Χριστό δεν πείραζε να φανεί, ΄γελοίος΄. Μην σας φανεί παράξενο, αν ήταν και αυτό ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας Του.

-Κάποτε σε μια γιορτή, ξέχασε να φέρει κρασί και γελούσε με τον εαυτό Του, γι αυτό το πάθημα .

-Επίσης μπήκε σαν βασιλιάς σε πόλη, καβάλα , σ ένα γάιδαρο.

- Πολλές φορές, καθόταν σ ένα κατώφλι, χτυπώντας πόρτες που δεν Του άνοιγαν

-Έκανε μια συγκέντρωση και ενώ είχε στείλει προσκλήσεις σε πολλούς, δεν πήγε σχεδόν κανένας

Ο Ιησούς δεν φοβόταν να αυτογελοιοποιηθεί ??

Και πριν 2017 χρόνια, όλοι ήταν χαρούμενοι, την Κυριακή των Βαΐων και όταν έμπαινε ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ, του έστρωναν βάγια και φύλλα φοίνικα, για να πατήσει. Αλλά κανείς από όλους αυτούς, δεν ήθελε ανέβει μαζι του, μετά, στον απαίσιο και μοναχικό λόφο , που τα όνομα του σήμαινε κρανίου τόπος

Κάτι ανάλογο, συμβαίνει αυτή την δύσκολη οικονομικά περίοδο, όπου οι παράγοντες, μόνοι τους τραβούν την ανηφόρα, με τους χειροκροτητές, εξαφανισμένους…

7/3/17

Ο Αλέξανδρος Διάκος, (γεννήθηκε στη Χάλκη το 1911), αποτελούσε το καμάρι του Δωριέα και όταν έφτασε η πληροφορία στη Ρόδο, πως αναχωρεί στο μέτωπο της Αλβανίας τον Οκτώβρη του 1940, οι συμπατριώτες του περίμεναν να κατακτήσει λαμπρές νίκες. Όμως… ο Δωδεκανήσιος υπολοχαγός του πεζικού, που ο ίδιος ζήτησε να προωθηθεί με τη μονάδα του, στο 4ο σύνταγμα πεζικού, στην πρώτη γραμμή κατέλαβε αρκετές φορές τη κορυφή του λόφου Τσούκα. Την 1η Νοεμβρίου, «πέφτει» ηρωικά μαχόμενος. Είναι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός νεκρός του αλβανικού μετώπου. Η αθλητική οικογένεια του «Δωριέα» μόλις πληροφορήθηκε το θλιβερό γεγονός έκλαψε το σπουδαίο μέλος της. Το σωματείο αυτό, θα μεταφέρει τα οστά του μετά από χρόνια στη Ρόδο, με ειδικές τιμές και θα ενταφιάσει εκεί που σήμερα υψώνεται ο ανδριάντας του, δηλαδή στο Μανδράκι της Ρόδου, έργο του γλύπτη Βαλσάμη. Ο ΔΑΝΣ – Δωριεύς καθ’όλη τη διάρκεια της δημιουργικής του πορείας, παρουσίασε εθνικό και πατριωτικό έργο, για το οποίο εργάσθηκαν αθόρυβα και με μεθοδικότητα σημαίνοντα πρόσωπα της Ροδιακής και Δωδεκανησιακής κοινωνίας, καταξιωμένοι πολίτες υπεράνω κάθε υποψίας του κατακτητή. Οι εφημερίδες της εποχής, οι οποίες λογοκρινόντουσαν από την ιταλική αστυνομία, δεν μπορούσαν να καταγράψουν και να προβάλλουν το πατριωτικό έργο, όμως αν κανείς διάβαζαν με προσοχή τα κείμενα λογίων, θα διαπιστώσει πως ο αθλητισμός ήταν ένα πρόσχημα για να μην καμθεί το φρόνημα των ελλήνων και ακόμα να υπάρχει υπεροχή έναντι του κατακτητή. Ο ιδρυτής του ΔΑΝΣ – Δωριέα και επίσης ιδρυτής άλλων ομάδων στα χωριά της Ρόδου και(μετά την κατοχή) της ΕΠΣΔ,Γαβριήλ Μίσιος ανέπτυξε σπουδαία πατριωτική και αντιστασιακή δράση Συνελήφθηκε, δικάστηκε και εξορίστηκε στο νησί της Τήλου το 1940 έως το έτος 1942. Προηγουμένως και συγκεκριμένα το 1934, με σχετική αστυνομική διάταξη διαλύονται τα αθλητικά σωματεία «Δωριεύς» και «Διαγόρας». Παρόλα αυτά, ο Γαβριήλ Μίσιος, εφευρίσκει τρόπους να υπάρχει αθλητική δραστηριότητα και κυρίως να κρατά τους αθλητές πραγματικούς μαχητές και πάντως όχι σε αδράνεια. Από τις 9 Μαΐου του 1945, τότε που άρχισε η Αγγλική κατοχή στη Ρόδο, συνεχίστηκε να εφαρμόζεται η φασιστική νοοτροπία και τούτο αποδεικνύεται από τις προκηρύξεις και τις διατάξεις που εξέδιδαν. Οι αθλητικοί παράγοντες του τόπου κατόρθωσαν να αποσπάσουν από τους δήθεν ελευθερωτές την επανίδρυση των αθλητικών συλλόγων τους. Έτσι ο «ΔΑΝΣ – Δωριεύς» μαζί με άλλα 10 περίπου σωματεία βρίσκεται πανέτοιμος και συνεχίζει τη δράση του απρόσκοπτα.

Πηγή Βιβλίο «Η μεγάλη ιστορία της θρυλικής ομάδας ΔΑΝΣ Δωριεύς»

Ο βασικός λόγος για τον οποίο κάποια αθλητικά σωματεία της ιδίας περιοχής,εχουν κακές σχέσεις,είναι ότι κάτι εχουν να μοιραστούν Και αυτό που δεν μοιράζεται με τίποτα ,σεμια πόλη ειναι η αθλητική εξουσίααυτήςΌποιοι σύλλογοι την διεκδικούνε, αναπόφευκτα, έχουν κακές σχέσεις .Θέλοντας φυσιολογικά ο ένας το κακό του αλλού.Έτσι απλάΒλεπετε στον αγώνα για την εξουσία δεν υπάρχει καμιά ηθική, συμπολίτες παράγοντες,ειναι σε διαρκεί ανταγωνισμό Μπλοφάρουν λένε ψέματα,παραπλανούν και όταν εχουν την εξουσία κάνουν δυο σοβαρά λάθη

Α. Θολώνουνε από το "μεθύσι" της εξουσίας κάνοντας μεγαλεπήβολα σχέδια

Β. Κάνουν κατάχρηση της εξουσίας .Αισθάνονται και συμπεριφέρνονται σαν παντοδύναμοι και ξεχωριστοί παράγοντες

Δηλαδή δεν είναι μόνο κακή η συμπεριφορά για να αποκτήσουνε την εξουσια ,αλλά και ο τρόπος που "κάθονται" σ αυτήν

Γι αυτό και δεν μπορούνε ν αγαπηθούνε,απο τ άλλα "μικρά" σωματεία της Ρόδου

Είχα γνωρίσει κάποτε ένα υπάλληλο του δημοσίου, που με δόλια πολιτικά μέσα έγινε προϊστάμενος.

Έγινε αμέσως υπερόπτης και σκληρός προς τους υφιστάμενους του.

Όταν αρρώστησε και πήγε στο νοσοκομείο ,ήταν σχεδόν μόνος του, στο διάστημα της ανάρρωσης.

Τότε διαπίστωσε ότι ο μόνος που τον αγαπούσε ήταν ο σκύλος του ?.Αλλά ακόμα δεν ξέρει γιατί.

Τ.Β