ΧΡΗΣΤΟΜΑΘΕΙΑ

alt

Πριν από αγώνα με ομάδα ‘Aρτιλιέρας’ (Πυροβολικού) στο ‘Mόντε Σμίθ’.

Όρθιοι: Mιχ. ΣΚΑΡΟΣ, Mαν. ΦΡΑΡΑΚΗΣ, Kαθήμενοι: Nικ. KΑΛΑΦΑΤΑΣ, Aλεξ. ΔΙΑΚΟΣ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ονομάσει το έτος 2004 «έτος εκπαίδευσης μέσω του αθλητισμού». Ήθελε να τονίσει σε όλους τους πολίτες της ,πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του αθλητισμού στην ζωή

Ήθελε να πείσει τους γονείς να βάλουν τα παιδιά να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότατες. Για το καλό των παιδιών ,των γονέων και της ίδιας της Ευρώπης

alt

Γιατί ,κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση

- Όποιος συμμετέχει σε αθλητικές δραστηριότητες, αναπτύσσεται καλύτερα και πιο ισορροπημένα από κάποιον άλλο

- Βελτιώνει την υγεία του

- Γίνεται πιο κοινωνικός και αντιμετωπίζει ευκολότερα τον ρατσισμό ,την ξενοφοβία, τη βία , τον αλκοολισμό, και τα ναρκωτικά

- Ενσωματώνεται σε μια περιοχή ,την γνωρίζει καλύτερα και ενδιαφέρεται γι αυτήν και το περιβάλλον της

- Έχει εξασφαλίσει μέσο του αθλητισμού ατομική και συλλογική διασκέδαση

Η Ευρωπαϊκή οδηγία προς τα κράτη μέλη της είναι σαφής «Φέρτε τον κόσμο στον αθλητισμό, γιατί μόνο μέσω αυτού θα έχετε πολίτες, πιο κοινωνικούς, περισσότερο υγιείς, όχι ρατσιστές, και πιο πολιτισμένους»

Προσθέτω και σαν επίλογο ένα ακόμα κέρδος που έχει το παιδί που αθλητή.

-Ο αθλητισμός δεν το προετοιμάζει για την επιτυχία, αλλά για να αντέξει στο μέλλον την αποτυχία

Βογιατζόγλου Τάσος

alt

Μπορεί και να είναι δείγμα απογοήτευσης ,όταν μια γυναίκα βάζει το βράδυ πολύ κοκκινάδι και φοράει λίγα ρούχα .Κάτι ανάλογο θυμίζει το νησί μας όταν τα τελευταία χρόνια προσπαθεί απεγνωσμένα και ξεγυμνωμένο, να παρακαλαει μήπως αναλάβει μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση ,που θα την προβάλλει

Είναι κοινό μυστικό, ότι η (τουριστική) Ρόδος ψάχνει πάλι ,το άθλημα κράχτη δόλωμα για να προβληθεί

Διοργάνωσε beach volley, ποδηλασία, kink boxing και άλλα Τότε είχε χρήματα και έδωσε τον καλύτερο εαυτό της , αγνοώντας ,όμως ότι το άθλημα, κράχτης δόλωμα της ,πρέπει ταυτόχρονα, ν αναπτύσσεται στο νησί και να έχει μόνιμες εγκαταστάσεις

Σήμερα δεν έχει ούτε χρήματα για διοργανώσεις ,ούτε εγκαταστάσεις

Υπενθυμίζω ότι τα πολυκαταστήματα όταν βάζουν ένα προϊόν σαν κράχτη δόλωμα, που θα φέρει πελάτες, δεν τους ενδιαφέρει ,το κέρδος από αυτό, αλλά από τα άλλα ειδη. Δεν βάζουν όμως τυχαία ένα δόλωμα

Βογιατζόγλου Τάσος

alt

Το πρωτοφανές περιστατικό του 30χρονου ,που έβγαλε με τα ίδια του τα χέρια ,τα δικά του μάτια, στο αεροδρόμιο των Αθηνών, όταν συνέλαβε η αστυνομία, είχε συνταράξει παλαιότερα όλη την Ελλάδα

Συνταρακτικές ήταν και εικόνες την εποχή από το Ιράκ ,όπου μητέρες πάνω από τα πτώματα των παιδιών τους ,χτυπάνε δυνατά το στήθος τους με τα ίδια τους τα χέρια

Γεγονότα σπάνια, αφού ο άνθρωπος όταν θέλει να κάνει κακό στον εαυτό του, δεν χρησιμοποιεί τα πέντε (5) πράγματα ,για τα οποία έχει τον πλήρη έλεγχο.

Κατά τους ψυχολόγους αυτά τα πέντε (5) μέρη του σώματος ,για τα οποία ο καθένας μας έχει τον απόλυτο έλεγχο, είναι τα δυο (2) χέρια, τα δυο (2) πόδια και το στόμα.

Αυτά που σίγουρα δεν ελέγχουμε είναι τα συναισθήματα μας Και μην πιστεύετε αυτόν που λέει ,ότι ελέγχει ,έστω και μέρος από αυτά που αισθάνεται. Απλά ελέγχει τον τρόπο που αντιδρά όταν πιέζεται από τα συναισθήματα του Ελέγχει δηλαδή αυτά που λέει και κάνει

Χαρακτηριστικό ηταν περιστατικό που συνέβη στον αθλητισμό, οταν ο καλαθοσφαιριστής του Πανιωνίου Μπόμπαν Γιάνκοβιτς το έτος 1993 , χτύπησε το κεφάλι του στην μπασκετα, εκνευρισμένος ,γιατί τον αδίκησε ο διαιτητής ,μένοντας παράλυτος για όλη του την ζωή.

Ούτε όμως αυτός χρησιμοποίησε κατά του εαυτού του, ένα από τα πέντε (5) ελεγχόμενα μέρη του σώματος

Βογιατζόγλου Τάσος

alt

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

    Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.   Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:

Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,

ρίξε μια γλυκιά πενιά,

σαν γεμίσω το κεφάλι,

γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.

(Τσέτσης)

    Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του· αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.

    Ο σωστός χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.

    Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:

Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα

του θανάτου η καμπάνα και για μένα.

(Τσιτσάνης)

Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου,

όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου.

(Βαμβακάρης)

    Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*· πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.

    Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι· απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα.

    Είναι χορός μοναχικός. Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα· αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.

    Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός. Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί. Και στο μάτι δεν κολλάει.

    Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας· είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά. (Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες· τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός· και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)

    Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα· προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.

    Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.

  Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει». Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει. Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.

    Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του· δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.

    Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει. Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο· δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες. Μπορεί και να γίνει έτσι. Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος· αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο.

alt

Μια από τις στιγμές που γελειοπιοιτε ο αθλητικός παράγοντας ,είναι όταν βρίσκεται στην είσοδο του γηπέδου και ζητάει να εισπράξει χρήματα από τον κάθε φίλαθλο που θέλει να δει τον αγώνα

Αυτοί που στην πλειονότητα δεν ντρέπονται και δεν τους πειράζει να φανούν γελοίοι στην είσοδο ,είναι οι παράγοντες του ποδοσφαίρου. Για τον καλό ποδοσφαιρικό παράγοντα ,προέχει το οικονομικό όφελος της ομάδας του ,χωρίς να τον ενδιαφέρει , «τι θα πει ο κόσμος» ,για την συμπεριφορά του

Ο καλός αθλητικός παράγοντας είναι ένας μικρός αρχηγός και είναι πρόθυμος να φανεί ¨γελοίος¨ για να πετύχει τον σκοπό του, ριψοκινδυνεύοντας να θυσιάσει την δημόσια εικόνα του. Δεν υπάρχει επιτυχημένος ηγέτης που να σκεφθεί ,τι πουν οι γείτονες

Ακόμα και τον ¨Ιησού Χριστό¨, δεν Τον πείραζε να φανεί ¨γελοίος¨. Μην σας φανεί παράξενο ,αν αυτό ήταν ένα από κλειδιά της επιτυχίας Του.

-Κάποτε σε μια γιορτή ξέχασε να φέρει κρασί και γελούσε με αυτό Του το πάθημα

-Μπήκε σαν βασιλιάς σε πόλη ,καβάλα σε ένα γάιδαρο

-Πολλές φορές ,στεκότανε σε πόρτες που δεν ανοίγανε

-Έκανε μια συγκέντρωση και ενώ είχε στείλει προσκλήσεις σε πολλούς ,δεν πήγε σχεδόν κανένας

Ο Ιησούς δεν φοβόταν να γελοιοποιηθεί ???

Και πριν 2014 χρονιά ,όλοι ήταν χαρούμενοι την ημέρα των Βαΐων, όταν έμπαινε ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ, Του έστρωναν βάγια και φύλλα φοίνικα να πατήσει. Αλλά κανείς ,λίγες ημέρες μετά ,δεν ήθελε ν ανεβεί μαζί Του , στον απαίσιο και μοναχικό λόφο, τον Γολγοθά

Βογιατζόγλου Τάσος

alt

Υπάρχουν κάποιοι πρόεδροι που δυστυχώς για την τσέπη και τα σωματεία τους ,δεν λένε να εξαφανιστούν ακόμα. Είναι αυτοί που λειτουργούν ως κέντρα διασκέδασης

Νομίζουν ότι δημιουργούν στενή σχέση με τους αθλητές τους, όταν τους προσφέρουν ακριβά δείπνα ,εξόδους σε νυχτερινά κέντρα και αλλά

Ειδικότερα αμέσως μετά από επιτυχία ,απρογραμμάτιστα και απερίσκεπτα, υποτάσσονται σε προτροπές όπως «τάξε πρόεδρε», «μπουζούκια το βράδυ» και άλλα παρόμοια. Έχουν την εντύπωση ότι το να λες ΝΑΙ είναι μέρος της προεδρικής φροντίδας

Δεν θα σταθώ ότι στην ιστορία, μένουν μόνο αυτοί που λένε ΟΧΙ , αλλά θα υπενθυμίσω το ότι οι πρόεδροι κέντρα διασκέδασης ,δεν εκτιμιούνται ούτε από τους ίδιους τους (σοβαρούς) αθλητές τους

Σας μεταφέρω κάποιες παλαιότερες δηλώσεις ενός διεθνή ποδοσφαιριστή μας, για τον πρόεδρο της ΕΠΟ «Το να ενδιαφέρεται ο πρόεδρος μας ώστε να μείνει στο καλύτερο ξενοδοχείο η Εθνική Ελλάδας στην Ουκρανία δεν έχει τόση μεγάλη σημασία. Άλλα πράγματα είναι σημαντικά με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί. Πριν λίγες ημέρες πηγαίναμε σε προπόνηση , στο δρόμο το πούλμαν άλλαξε κατεύθυνση ,πηγαίνοντας μας σε άλλο αγωνιστικό χώρο. Είχε ειδοποιηθεί ο οδηγός ότι εκείνη την ώρα ,εκεί υπήρχε ποδοσφαιρικός αγώνας και έτσι η Εθνική Ελλάδας, έπρεπε να βρει άλλο γήπεδο για να προπονηθεί»

Απλό και αληθινό παράδειγμα . Αυτοί που δεν θέλουν να το καταλάβουν, είναι που θέλουν να τους τραγουδούν, «Είναι τρελός ο πρόεδρος»

Βογιατζόγλου Τάσος