5/2/19

 Είναι γνωστό ότι η επιτυχία μιας ομάδας , εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα του προπονητή της .Γνωστές είναι και οι ικανότητες που πρέπει να έχει ο καθένας από αυτούς για να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν  στο δύσκολο έργο τους

 Υπάρχουν αθλητικά βιβλία που αναλύουν πως πρέπει να είναι ο πολυδιάστατος ρόλος τους και συχνά γίνονται σεμινάρια για την επιμόρφωση τους προπονητών

 Όμως αν μπορούσα να μιλήσω σ ένα σεμινάριο, θα τους έλεγα αυτό που έκανε επιτυχημένα ο  προπονητής  Γιάννης Παυλίδης που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή

 Ο Γιάννης Παυλίδης κατά την διάρκεια του αγώνα ,έδινε στους ποδοσφαιριστές του ,ξεκάθαρες θετικές εντολές. Δεν τους ρωτούσε»

Θυμίζω παράλληλα σε όλους εσάς  παράγοντες, φιλάθλους, διαιτητές, ποδοσφαιριστές και γονείς μερικές από τις ανόητες ερωτήσεις που σίγουρα ακούσατε από αρκετούς προπονητές την ώρα του αγώνα, απευθυνόμενοι στους αγωνιζόμενους ποδοσφαιριστές τους

¨Τι έκανες ρε Γιώργο τώρα ; Γιατί σούταρες ;¨

¨Τι είπαμε στ αποδυτήρια ;¨

¨Γιατί δεν έδωσες πάσα ;¨

Ποιος σου τα έμαθε αυτά ;΄

Ο αλησμόνητος Γιάννης Παυλίδης κατά την διάρκεια του αγώνα ενθάρρυνε, παρακινούσε, επαινούσε, κατεύθυνε, βοηθούσε. ΔΕΝ ΡΩΤΟΥΣΕ

27/1/19 

   Υπάρχει μια παγίδα που σχεδόν όλοι μας εδώ στη Ρόδο πέφτουμε αν και είναι σχεδόν ορατή..Είναι η παγίδα του επαίνου.

  Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι στο νησί μας ψάχνουν καθημερινά την επιδοκιμασία . Θυμίζουν σκύλο που χάθηκε και γυρεύει τρέχοντας αριστερά – δεξιά ,κάποιον να τον χαϊδέψει.

 Κάνουν ανοησίες, παίρνουν πόζα, ,γλύφουν,  λαχανιάζουν ζητώντας τον έπαινο.

 Είναι δύσκολο να νικήσουμε τα παιδικά μας βιώματα όπου οι πράξεις μας συνήθως θα είχαν έπαινο ή τιμωρία, από τον γονέα ή τον δάσκαλο Για να μην τιμωρηθούμε ήμασταν υπάκουοι, επιδιώκοντας το μπράβο.

  Αυτή όμως η αδυναμία δεν μας απαγορεύει ώστε να καταλαβαίνουμε, αν ένας έπαινος γίνετε με ή χωρίς δόλο, αρκεί να είμαστε ψύχραιμοι και να γνωρίζουμε την πραγματικότητα.

Λίγες είναι οι καλές βραβεύσεις χωρίς δόλο που γίνονται στο νησί μας το τελευταίο χρονικό διάστημα.

  Όμως ας δούμε μερικές εξόφθαλμες  περιπτώσεις ,όπου κάποιοι επαινούν μόνο για δικό τους όφελος.

 -Με δόλο επαινεί ο πολιτικός τον Ολυμπιονίκη αθλητή, αφού θέλει να πάρει λίγη από την δόξα του

-Με δόλο επαινεί κάθε χρόνο , η εταιρεία τους καλούς υπάλληλους ,για να της είναι υποχρεωμένοι και συνεχώς πρόθυμοι «σκλάβοι» στο μέλλον

-Με δόλο επαινεί ο καινούργιος προπονητής την «δουλειά»  του προηγούμενου, γιατί ετσι νομίζει ότι είναι ανώτερος του ή θέλει να τον υποτιμήσει

-Με δόλο επαινεί ένα σωματείο κάποιον ενεργό χορηγό. Είναι σίγουρο ότι έχει σκοπό να του ξαναζητήσει βοήθεια

  Οι καιροι είναι πονηροί και τους ζούμε έχοντας (θέλοντας και μη) την ανάγκη για πραγματικό έπαινο. Δυστυχώς όμως αυτός που νομίζει ότι μπορεί να μας επαινέσει, νιώθει το ίδιο ελεύθερος να μας κατηγορήσει, όταν αυτό τον εξυπηρετεί.

Πρόεδρος

  Στὸν πρόναο τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος στοὺς Δελφούς, ἀνεγράφοντο τὰ δύο περίφημα Δελφικὰ παραγγέλματα, ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ καὶ ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ. Τὰ Δελφικὰ αὐτὰ παραγγέλματα, μαζὶ μὲ ἄλλα 145 ἀκόμη, συνολικῶς 147, ἦσαν οἱ ὑποθῆκες ποὺ παρέδωσαν οἱ Ἑπτὰ Σοφοὶ στὶς ἐπερχόμενες γενιές, ὠφελήματα ἀνθρώποις ἐς βίον. Τὰ παραγγέλματα αὐτὰ ἦσαν λιτὰ ἀποφθέγματα δύο ἕως πέντε λέξεων ἀλλὰ μεστὰ σοφίας, καὶ τὰ περισσότερα ἀνῆκαν στοὺς Ἑπτὰ Σοφοὺς τῆς ἀρχαιότητας (Θαλῆς ὁ Μιλήσιος, Πιττακὸς ὁ Μυτιληναῖος, Βίας ὁ Πρηνεύς, Σόλων ὁ Ἀθηναῖος, Κλεόβουλος ὁ Ῥόδιος, Περίανδρος ὁ Κορίνθιος, Χίλων ὁ Λακεδαιμόνιος)

Ἕπου Θεῷ 
(Ἀκολούθα τὸν θεό)

Νόμῳ πείθου 
(Νὰ πειθαρχεῖς στὸ Νόμο)

Θεοὺς σέβου 
(Νὰ σέβεσαι τοὺς θεούς)

Γονεῖς αἰδοὺ 
(Νὰ σέβεσαι τοὺς γονεῖς σου)

Ἡττῶ ὑπὲρ δικαίου 
(Νὰ καταβάλλεσαι γιὰ τὸ δίκαιο)

Γνῶθι μαθών 
(Γνώρισε ἀφοῦ μάθεις)

Ἀκούσας νόει 
(Κατανόησε ἀφοῦ ἀκούσεις)

Σαυτὸν ἶσθι 
(Γνώρισε τὸν ἑαυτό σου)

Ἑστίαν τίμα 
(Νὰ τιμᾷς τὴν ἑστία σου)

Ἄρχε σεαυτοῦ 
(Νὰ κυριαρχεῖς τὸν ἑαυτό σου)

Φίλους βοήθει 
(Νὰ βοηθᾷς τοὺς φίλους)

Θυμοῦ κράτει 
(Νὰ συγκρατεῖς τὸν θυμό σου)

Ὅρκῳ μὴ χρῷ 
(Νὰ μὴν ὁρκίζεσαι)

Φιλίαν ἀγάπα 
(Νὰ ἀγαπᾷς τὴν φιλία)

Παιδείας ἀντέχου 
(Νὰ προσηλώνεσαι στὴν παιδεία σου)

Σοφίαν ζήτει 
(Νὰ ἀναζητεῖς τὴν σοφία)

Ψέγε μηδένα 
(Νὰ μὴν κατηγορεῖς κανένα)

Ἐπαίνει ἀρετὴν 
(Νὰ ἐπαινεῖς τὴν ἀρετή)

Πρᾶττε δίκαια 
(Νὰ πράττεις δίκαια)

Φίλοις εὐνόει 
(Νὰ εὐνοεῖς τοὺς φίλους)

Ἐχθροὺς ἀμύνου 
(Νὰ προφυλάσσεσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς)

Εὐγένειαν ἄσκει 
(Νὰ εἶσαι εὐγενὴς)

Κακίας ἀπέχου 
(Νὰ ἀπέχεις ἀπὸ τὴν κακία)

Εὔφημος ἴσθι 
(Νὰ ἔχεις καλὴ φήμη)

Ἄκουε πάντα 
(Νὰ ἀκοῦς τὰ πάντα)

Μηδὲν ἄγαν 
(Νὰ μὴν ὑπερβάλλεις)

Χρόνου φείδου 
(Νὰ μὴ σπαταλᾷς τὸ χρόνο)

Ὕβριν μίσει 
(Νὰ μισεῖς τὴν ὕβρη)

Ἱκέτας αἰδοῦ 
(Νὰ σέβεσαι τοὺς ἱκέτες)

Υἱοὺς παίδευε 
(Νὰ ἐκπαιδεύεις τοὺς γιούς σου)

Ἔχων χαρίζου 
(Ὅταν ἔχεις, νὰ χαρίζεις)

Δόλον φοβοῦ 
(Νὰ φοβᾶσαι τὸ δόλο)

Εὐλόγει πάντας 
(Νὰ λὲς καλὰ λόγια γιὰ ὅλους)

Φιλόσοφος γίνου 
(Νὰ γίνεις φιλόσοφος)

Ὅσια κρίνε 
(Νὰ κρίνεις τὰ ὅσια)

Γνοὺς πρᾶττε 
(Νὰ πράττεις μὲ ἐπίγνωση)

Φόνου ἀπέχου 
(Νὰ μὴ φονεύεις)

Σοφοῖς χρῶ 
(Νὰ συναναστρέφεσαι μὲ σοφούς)

Ἦθος δοκίμαζε 
(Νὰ ἐπιδοκιμάζεις τὸ ἦθος)

Ὑφορῶ μηδένα 
(Νὰ μὴν εἶσαι καχύποπτος)

Τέχνην χρῶ 
(Νὰ ἀσκεῖς τὴν Τέχνη)

Εὐεργεσίας τίμα 
(Νὰ τιμᾷς τίς εὐεργεσίες)

Φθόνει μηδενί 
(Νὰ μὴ φθονεῖς κανένα)

Ἐλπίδα αἴνει 
(Νὰ δοξάζεις τὴν ἐλπίδα)

Διαβολὴν μίσει 
(Νὰ μισεῖς τὴν διαβολή)

Δικαίως κτῶ 
(Νὰ ἀποκτᾷς δίκαια)

Ἀγαθοὺς τίμα 
(Νὰ τιμᾷς τοὺς ἀγαθούς)

Αἰσχύνην σέβου 
(Νὰ σέβεσαι τὴν ἐντροπή)

Εὐτυχίαν εὔχου 
(Νὰ εὔχεσαι εὐτυχία)

Ἐργάσου κτητά 
(Νὰ κοπιάζεις γιὰ πράγματα ἄξια κτήσης)

Ἔριν μίσει 
(Νὰ μισεῖς τὴν ἔριδα)

Ὄνειδος ἔχθαιρε 
(Νὰ ἐχθρεύεσαι τὸν χλευασμό)

Γλῶσσαν ἶσχε 
(Νὰ συγκρατεῖς τὴν γλῶσσα σου)

Ὕβριν ἀμύνου 
(Νὰ προφυλάσσεσαι ἀπὸ τὴν ὕβρη)

Κρῖνε δίκαια 
(Νὰ κρίνεις δίκαια)

Λέγε εἰδώς 
(Νὰ λὲς γνωρίζοντας)

Βίας μὴ ἔχου 
(Νὰ μὴν ἔχεις βία)

Ὁμίλει πράως 
(Νὰ ὁμιλεῖς μὲ πραότητα)

Φιλοφρόνει πᾶσιν 
(Νὰ εἶσαι φιλικὸς μὲ ὅλους)

Γλώττης ἄρχε 
(Νὰ κυριαρχεῖς τὴν γλῶσσα σου)

Σεαυτὸν εὖ ποίει 
(Νὰ εὐεργετεῖς τὸν ἑαυτό σου)

Εὐπροσήγορος γίνου 
(Νὰ εἶσαι εὐπροσήγορος)

Ἀποκρίνου ἐν καιρῷ 
(Νὰ ἀποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό)

Πόνει μετὰ δικαίου 
(Νὰ κοπιάζεις δίκαια)

Πρᾶττε ἀμετανοήτως 
(Νὰ πράττεις μὲ σιγουριά)

Ἁμαρτάνων μετανόει 
(Ὅταν σφάλλεις, νὰ μετανοεῖς)

Ὀφθαλμοῦ κράτει 
(Νὰ κυριαρχεῖς τῶν ὀφθαλμῶν σου)

Βουλεύου χρήσιμα 
(Νὰ σκέπτεσαι τὰ χρήσιμα)

Φιλίαν φύλασσε 
(Νὰ φυλάττεις τὴ φιλία)

Εὐγνώμων γίνου 
(Νὰ εἶσαι εὐγνώμων)

Ὁμόνοιαν δίωκε 
(Νὰ ἐπιδιώκεις τὴν ὁμόνοια)

Ἄῤῥητα μὴ λέγε 
(Νὰ μὴν λὲς τὰ ἀνείπωτα)

Ἔχθρας διάλυε 
(Νὰ διαλύεις τίς ἔχθρες)

Γῆρας προσδέχου 
(Νὰ ἀποδέχεσαι τὸ γῆρας)

Ἐπὶ ῥώμῃ μὴ καυχῶ 
(Νὰ μὴν καυχιέσαι γιὰ τὴν δύναμή σου)

Εὐφημίαν ἄσκει 
(Νὰ ἐπιδιώκεις καλὴ φήμη)

Ἀπέχθειαν φεῦγε 
(Νὰ ἀποφεύγεις τὴν ἀπέχθεια)

Πλούτει δικαίως. 
(Νὰ πλουτίζεις δίκαια)

Κακίαν μίσει 
(Νὰ μισεῖς τὴν κακία)

Μανθάνων μὴ κάμνε 
(Νὰ μὴν κουράζεσαι νὰ μαθαίνεις)

Οὓς τρέφεις ἀγάπα 
(Νὰ ἀγαπᾷς αὐτοὺς ποὺ τρέφεις)

Ἀπόντι μὴ μάχου 
(Νὰ μὴν μάχεσαι αὐτὸν ποὺ ἀπουσιάζει)

Πρεσβύτερον αἰδοῦ 
(Νὰ σέβεσαι τοὺς μεγαλυτέρους)

Νεώτερον δίδασκε 
(Νὰ διδάσκεις τοὺς νεοτέρους)

Πλούτῳ ἀπόστει 
(Νὰ ἀποστασιοποιεῖσαι ἀπὸ τὸν πλοῦτο)

Σεαυτὸν αἰδοῦ 
(Νὰ σέβεσαι τὸν ἑαυτό σου)

Μὴ ἄρχε ὑβρίζων 
(Νὰ μὴν κυριαρχεῖς μὲ ἀλαζονεία)

Προγόνους στεφανοῦ 
(Νὰ στεφανώνεις τοὺς προγόνους σου)

Θνῇσκε ὑπὲρ πατρίδος 
(Νὰ πεθάνεις γιὰ τὴν πατρίδα σου)

Ἐπὶ νεκρῷ μὴ γέλα 
(Νὰ μὴν περιγελᾷς τοὺς νεκρούς)

Ἀτυχοῦντι συνάχθου 
(Νὰ συμπάσχεις μὲ τὸ δυστυχῆ)

Τύχῃ μὴ πίστευε 
(Νὰ μὴν πιστεύεις στὴν τύχη)

Τελεύτα ἄλυπος 
(Νὰ πεθαίνεις χωρὶς λύπη)

1947 - Σημαιοφόρος Σάββας Αντωνάς (αθλητής Δωριέα)

1947 -Αχιολάς-Αντωνάς-Ραφτόπουλος-Μελλίνης (Αθλητές Δωριέα, εθνικό στάδιο)